İyi ki fotoğraflar var. Bu sözü hayatımda belki yüzden fazla söylemişimdir.
Fotoğraf o anı ölümsüzleştirmek.Fotoğraf sevdiklerinle anlarını ölümsüzleştirmek. Onlar yanında olmadığında bakıp hasret giderebilmek. Yıllar sonra, unuttuğun güzel bir anı hatırlayabilmek. Bir fotoğrafa bakarak, çok mutlu olduğum anları defalarca yaşayabiliyorum. Fotoğraflarımı seviyorum, sevdiklerimle yaşadığım her anı seviyorum, yaşamayı ve insanları seviyorum.
Bir gülüşü görmeyi hiç çok özlediniz mi? Fotoğrafı vardı bir bakayım diye heyecanla o fotoğrafı aradınız mı? Fotoğrafına bakarken bir insana gülümsediniz mi,yani fotoğrafa gülümsediniz mi?
Ah fotoğraflar, ben fotoğrafları seviyorum. İçten gülümseyen insanları seviyorum. Sayıları milyonda bir de olsa.Kendileri olmasa da. O kare ile şu an arasında her şey çok fazla değişmiş olsa da. İyi ki fotoğraf var. Çünkü bir gülümseyiş insanın özlemini dindirebilir,gecesini aydınlatabilir.
Bir de fotoğraftaki gibi kalmayan insanlar vardır, o fotoğrafta seni mutlu eder, sonra mutsuz eder, o insan da fotoğrafı da çöpe gider. Filmlerde görürdük fotoğrafları yakarlardı. Hiç hayatınızda bir insanın fotoğrafını yırttınız mı? Ya da modern zamana uygulayalım hiç bir insanın fotoğrafını delete lediniz mi? Yapmadıysanız şanslı mısınız şanssız mısınız desem karar veremedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder